lunes, 18 de mayo de 2009

Benedetti


Mi más profundo cariño para Mario Benedetti, mi profundo reconocimiento de su persona, su arte, su poder de hablar de las grandes cosas haciéndolas parecer sencillas. Gracias por ser y por compartirte con todos nosotros.


Porque te tengo y no
porque te pienso porque la noche está de ojos abiertos
porque la noche pasa y digo amor
porque has venido a recoger tu imagen
y eres mejor que todas tus imágenes
porque eres linda desde el pie hasta el alma
porque eres buena desde el alma a mí
porque te escondes dulce en el orgullo
pequeña y dulce
corazón coraza

porque eres mía
porque no eres mía
porque te miro y muero
y peor que muero
si no te miro amor
si no te miro

porque tú siempre existes dondequiera
pero existes mejor donde te quiero
porque tu boca es sangre y tienes frío
tengo que amarte amor
tengo que amarte aunque esta herida
duela como dos aunque te busque
y no te encuentre
y aunque
la noche pase y yo te tenga
y no.
Unas veces me siento como pobre colina
y otras como montaña de cumbres repetidas.
Unas veces me siento como un acantilado
y en otras como un cielo azul pero lejano.
A veces uno es manantial entre rocas
y otras veces un árbol con las últimas hojas.
Pero hoy me siento apenas como laguna insomne
con un embarcadero ya sin embarcaciones
una laguna verde inmóvil y paciente
conforme con sus algas sus musgos y sus peces,
sereno en mi confianza
confiando en que una tarde
te acerques y te mires,
te mires al mirarme.

4 comentarios:

Petri dijo...

Me sumo a tu homenaje.

mirada dijo...

Sinceramente, dame moita mágoa, pero coma ti síntome moi agradecida polo legado que nos deixa, sempre nos será para ben.
Comparto contigo.
Moitos bicos, meu corazonciño.

Marinha de Allegue dijo...

A súa esencia perdurará no tempo...

Beijinhosssss guapa.
:)

Anxeles Ramos Vázquez dijo...

Foi e será
o militante da vida!! doeume a súa morte como a dun ser moi querido, sempre teremos as súas fermosas palavras...
UN BICO MOI FORTE PARA TI, CHULIÑA!